به مناسبت سالگرد شهادت سید شهیدان اهل قلم/ مردمان این روزگار سخت از مرگ می‌ترسند و بنابراین، شنیدن این سخنان برایشان دشوار است.

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، آنچه خواهید خواند نوشتاری است از «سید مرتضی آوینی» در رابطه با مرگ آگاهی انسانها. باخواندن این مطلب به راحتی می توان دریافت که سید شهیدان اهل قلم خود نیز آگاهانه مرگ در راه خدا را انتخاب کرده است.

شهید آوینی می نویسد: «حضرت علی علیه‌السلام سخنانی از این دست که همه مالامال از مرگ آگاهی باشد بسیار دارند. مرگ آگاهی کیفیت حضور اولیای خدا را در دنیا بیان می‌دارد، تا آن جا که هر که مقرب‌تر است مرگ آگاه‌تر است، و بر این قیاس باید چنین گفت که حضور علی علیه‌اسلام در عالم، عین مرگ اگاهی است. مرگ آگاهی یعنی آن که انسان همواره نسبت به این معنا که مرگی محتوم را در پیش رو دارد، آگاه باشد و با این آگاهی زیست کند و هرگز از آن غفلت نیابد.

مردمان این روزگار سخت از مرگ می‌ترسند و بنابراین، شنیدن این سخنان برایشان دشوار است. اما حقیقت آن است که زندگی انسان با مرگ در آمیخته است و بقایش با فنا. پیش از ما میلیاردها نفر بر کره‌ی زمین زیسته‌اند و پس از ما نیز. اگر مولا علی علیه السلام می‌فرماید "والله ابن ابیطالب با مرگ انسی آن چنان دارد که طفلی به پستان مادرش"، این انس که مولای ما از آن سخن می‌گوید چیزی فراتر از مرگ آگاهی است؛ طلب مرگ است، طلب مرگ نه همچون پایانی بر زندگی. مرگ پایان زندگی نیست، مرگ آغاز حیاتی دیگر است؛ حیاتی که دیگر با فنا و مرگ در آمیخته نیست، حیاتی بی‌مرگ و مطلق. زندگی این عالم در میان دو عدم معنا می‌گیرد؛ عالم پس از مرگ همان عالم پیش از تولد است و انسان در میان این دو عدم فرصت زیستن دارد.

زندگی دنیا با مرگ در آمیخته است، روشنایی‌هایش با تاریکی، شادی‌هایش با رنج، خنده‌هایش با گریه، پیروزی‌هایش با شکست، زیبایی‌هایش با زشتی، جوانی‌اش با پیری و بالاخره وجودش با عدم. حقیقت این عالم فناست و انسان را نه برای فنا، که برای بقا آفریده‌اند: «خلقتم للبقاء لا للفناء و اسمعوا دعوه الموت اذانکم قبل این یدعی بکم»، دعوت مرگ را به گوش گیرید پیش از آن که مرگ شما را فراخواند.

و همه‌ی این سخنان از سر مرگ آگاهی است و راستش لذت زندگی مرگ آگاهانه را جز اولیای خدا کس نمی‌داند؛ این لذتی نیست که به هر کس عطا کنند. تنگ نظری است اگر به مقتضای تفکر رایج، به این سخنان پشت کنیم و بگوییم: «تا کجا از مرگ می‌گویید؟ کمی هم در وصف زندگی بسرایید!» دل بستن در دنیا، دل بستن در فناست و مرگ بر ما سایه افکنده است. این علی است که چنین می‌فرماید؛ هم او که راه‌های آسمان را بهتر از راه‌های زمین می‌شناسد. سخنان او سروده‌های شاد و مفرح در وصف زندگی است، آن زندگی که با زهر فنا و مرگ در نیامیخته است.

منتها غفلت‌زدگان بیش‌تر می‌پسندند که با غفلت از مرگ، به سراب شادی‌های آمیخته با غصه دل خوش کنند. بگذار چنین باشد. اما اگر اولیای خدا در جست‌وجوی فناء فی‌الله هستند، بقایای حقیقی را طلب کرده‌اند؛ بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سختی علی علیه‌السلام گوش بسپاریم: "دل‌هاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آن که بدن‌هاتان را از آن بیرون برند. "

گردآوری: گروه نشریه کانون مهدویت دانشگاه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: